Always feel like you belong

Enige tijd geleden had ik mijn eerste persdag bij een PR bureau. Toen ik de uitnodiging ontving was ik als een kind zo blij. Ik voelde me nu namelijk een échte blogger! Dat ik zo’n uitnodiging ontving, voelde als erkenning voor mij.

Toen eenmaal de persdag was aangebroken, was het toch anders dan verwacht…

Ik heb bedacht dat ik er fashion verantwoord uit wil zien tijdens de persdag. Dus ik trotseer de Amsterdamse straten op mijn hakken in een fabulous outfit. Oi. Daarbij besluit ik niet top dei fiets te spriingen, maar met het ov te gaan. Wat zoveel betekent als: elk gaatje in de stoep ontwijken om te voorkomen dat mijn hak blijft steken. Oh, the struggle!

Eenmaal aangekomen bij de voordeur van het pand, krijg ik de deur niet open. En buiten zitten allemaal mensen op een terras te kijken, naar mij voor mijn gevoel. Al strugglend op mijn hakken sta ik daar, als een malle meid tegen die grote deur te duwen. Net een scene uit een comedy. En intussen voel ik me steeds meer awkward. Hmpf. Ik besluit naar boven te bellen. Er wordt opgenomen en uitgelegd hoe ik de grote deur het beste kan handelen. Vervolgens gaat de deur open en ik ga op zoek naar het kantoor. Wat blijkt: ze zitten helemaal boven in het pand! Ik spot geen lift, dus ik neem de trap. Jawel, de trap. Remember: still got my heels on.

En dan ben je er eindelijk. Helemaal boven. ik word vriendelijk welkom geheten door één van de PR meisjes. Super bubbly en aardig. En ze zegt tegen me dat ik ‘best een bikkel ben met die hakken op de trap, er is namelijk ook een lift’. Een lift. EEN LIFT. Bezweet en al bedenk ik dat zo snel mogelijk weer weg wil, maar ik besluit vol te houden.

Goed. Even re-chargen met een glas champagne. En dan.. Ja, wat dan? Ik gooi op twitter dat dit echt een suuuuper rare ervaring is. En gelukkig word ik al snel bijgestaan door andere bloggers via dit geweldige medium. Ze stellen me gerust. En ik besluit een rondje te lopen door de showroom en verschillende mensen aan te spreken. Hoewel niet iedereen even vriendelijk is, krijg ik wel steeds meer het gevoel dat ik dit gewoon kan. Natuurlijk is het allemaal nieuw en spannend, maar dat betekent niet dat ik hier niet hoor. Zo makkelijk laat ik me niet uit het veld slaan! Bovendien is een positieve houding het halve werk.

Moraal van het verhaal, kids, is dat je altijd het gevoel moet hebben dat je er hoort te zijn. He, wat klinkt dat lelijk. Ik bedoel ‘feel like you belong’. Er is niemand op deze wereld die zogenaamd boven je staat. Nope, we zijn allemaal gelijk. Ook PR meisjes poepen en laten scheten. Ook PR meisjes en grote bloggers zijn ergens begonnen. Laat iemands mean mugg je niet gek maken of afschrikken. Blijf gewoon je geweldige zelf en dan kan niemand daar meer omheen!

Soso lobi, 

x Rowan