Werken in de Horeca #3: Onbeschofte klanten
Werken in de Horeca #3: Onbeschofte klanten
Over onbeschofte klanten. Boy, where to begin? Ik kan je één ding vertellen: werken in de horeca test je geduld vaak op de proef. Klanten die met hun vingers knippen en verwachten dat je meteen bij ze komt, gasten die niet groeten, gasten die een rotdag hebben gehad en dat op jou afreageren. The list goes on…
Soms betrap ik mezelf er zelfs op – na een paar uur aan het werk te zijn – dat er nog geen enkele onbeschofte klant in mijn wijk is geweest. Helaas is er elke avond wel één tafel die je het leven zuur probeert te maken. Wat deze tafel echter niet beseft is dat de kelner de macht heeft zodra het eerste drankje of hapje is besteld…
Yeah, so.. Ik heb de macht op zo een avond en daar probeer ik me ook bewust van te zijn. Zo sleep ik mezelf door een dienst heen. Ik ben eerlijk, werken in de horeca is niet mijn droom, maar it pays the bills en het is een flexibele job naast het studeren. Er zijn echter momenten waarbij ik niet kan wachten om uit de horeca te gaan. Zoals de momenten dat ik denigrerend of onbeschoft wordt bejegend. Deze post wijd ik daarom geheel aan alle mensen die zich hier schuldig aan maken.
Laat ik beginnen met aan jou de vraag te stellen: heb je ooit het idee gehad dat je niet al te aardig of onbeschoft was tegen horeca personeel? Wees eerlijk… Ben je soms uitgevallen tegen iemand en dacht je daarna “hmm, dat had ik misschien ook anders kunnen brengen?”. Als je nu allerlei excuusjes bedenkt om onder de ‘ja’ uit te komen, let dan even goed op.
Ik ben namelijk die kelner die er het beste van probeert te maken.
Ik ben die kelner die vol goede moed naar je tafel komt.
Ik ben die kelner die heus wel snapt dat je honger hebt.
Ik ben die kelner die ziet dat je bent uitgegeten, daar hoef je me niet op te wijzen. Thanks.
Ik ben die kelner die toch echt maar twee handen en tien vingers heeft.
Ik ben die kelner die je beleefd vraagt of je je eigen botten op je bord wil leggen (I ain’t cleaning that up!)
Ik ben die kelner die je rustig vertelt dat jouw tafel niet de enige tafel is; je eten komt er heus zo aan.
Ik ben die kelner die wel eens op haar tong moet bijten en in plaats daarvan zo beleefd mogelijk probeert te blijven.
Ik ben ook die kelner die je maar al te goed met één blik duidelijk kan maken dat ze niet van je gedrag gediend is.
Ik ben die kelner die je heus wel ziet zwaaien, maar nog een extra rondje loopt voordat ze bij je komt.
Ik ben die kelner die aan het einde van de avond met haar collega’s kan bijkletsen over de onbeleefde gasten en over hoe we die 10 minuten extra hebben laten wachten door hun gedrag.
Hoi, ik ben die kelner die jou met evenveel respect behandelt als jij haar behandelt. Nice to meet you. En no worries, de meeste mensen hebben de time of their lives in mijn wijk.
De rol van iemand die maar al te blij is om jouw grapjes aan te horen en te doen alsof het helemaal niet erg is dat je geen fooi voor me achterlaat. *Haha, blijven lachen, haha.*
Er zijn heus wel mensen die niet doorhebben dat ze onbeschoft zijn. Die mensen hebben vaak niet eens door hoe ze overkomen bij mij of één van mijn collega’s. Al hebben hun metgezellen het vaak wel door. En bij een volgend bezoek aan de tafel is het gedrag vaak alweer een stukje beter. Maar what to do met de mensen die moedwillig bezig blijven? Bijna elke shift is er wel eentje die er niet eens een “dankjewel” uit geperst krijgt. Mijn eerste gedachte is om er iets van te zeggen, maar the way this job is set up is het verstandiger om tot 10 te tellen, mijn glimlach te voorschijn te toveren en door te gaan met mijn werk. Toch weet ik hier en daar op de meest subtiele doch bevredigende wijze duidelijk te maken wat ik ergens van vind. Ik zeg wel eens dat in de horeca werken eigenlijk een goede acteerschool is; je leert improviseren en je leert jezelf een rol aan. De rol van iemand die maar al te blij is om jouw grapjes aan te horen en te doen alsof het helemaal niet erg is dat je geen fooi voor me achterlaat. *Haha, blijven lachen, haha.*
Let’s talk about onbeschofte mensen in de horeca. Zowel kelners als gasten. Heb je wel eens aan tafel gezeten met een gezelschap waarbij één van je vrienden zich niet kon gedragen? Of wel eens een kelner gehad die wel een cursus klantvriendelijkheid kan gebruiken? Let me know.x Rowan
Ik vind juist de Amsterdamse horecabediening om van te janken! Tuurlijk zijn er veel mensen die zich als asses gedragen maar ik maak vaak mee dat het lijkt alsof de bediening vindt dat jij blij mag zijn dat ze je bedienen. Zo arrogant en niet servicegericht. In andere steden lijkt dit wel veel minder? Dus maybe is het een give and take. Bediening is onbeschoft, men reageert snobby en doordat men snobby reageert blijft de bediening onbeschoft. Zoiets?
Ik heb zelf vijf jaar in de horeca gewerkt, waarvan drie jaar in de bediening. Uiteraard heb ik my fair share onbeschofte gasten gehad, maar gelukkig waren de lieve mensen in de meerderheid. Waar ik me altijd heel erg aan stoorde waren de denigrerende mensen, die mij het gevoel gaven dat ik minder was dan zij omdat ik hen bediende. Of de mensen die me 15 cent fooi gaven op een rekening van 100 euro nadat ik de hele avond mijn best voor ze had gedaan en dan ook nog deden alsof ik maar bofte met zo een vrijgevigheid. Uiteindelijk heb ik ook nog vijf jaar in een callcenter gewerkt en toen besefte ik dat de onbeschofte mensen in de horeca wel meevielen 😉
Lijkt me echt heel lastig om mee te moeten dealen met die onbeschofte mensen. Ik probeer zelf altijd heel geduldig te blijven als ik de bediening niet prettig vind. Vaak heeft dat te maken met slordigheid, als bediening bijvoorbeeld de tafel niet netjes afruimt of gewoon heel erg laat uitserveert, dat vind ik ook niet zo top 🙂
Ik zelf ook in mn Tiener jaren in de horeca gewerkt en het is best moeilijk om met moeilijke klanten te dealen het liefst gooi je een glass water in hun gezicht. 😀
Je komt er pas achter hoe moeilijk het is om vriendelijk en beleefd te blijven op het moment dat je zelf in de horeca werkt. Voordat ik in de horeca werkte zag ik snelle bediening en foutloosheid ook als iets vanzelfsprekends en ik kon me vreselijk asociaal en onbescheiden gedragen. Nu heb ik 3 en een half jaar in een café gewerkt. Ik weet hoe zwaar en uitputtend het werk is. Ik ren op een warme zomerdag de hele tijd heen en weer en dan word je er echt knettergek van als mensen op zo’n ongeduldig toontje zeggen “hallo, we willen bestellen”. Hallo, je zit lekker op een stoel te chillen met een drankje erbij terwijl ik de hele tijd rondren in de snikhete zon en je bent verdorie niet de enige op het terras. Nu heb ik zelf ook veel meer geduld en begrip als ik zelf uit eten ga, omdat ik weet hoe zwaar het is. Het vervelendste is nog wel als mensen bij het afrekenen komen klagen over het eten. Ik bedoel, wat moet je er dan nog aan doen? Zo dit gezegd hebbende wil ik er ook nog graag aan toe voegen dat de meeste klanten gelukkig superaardig, geduldig en vriendelijk zijn. De meeste jongeren zijn over het algemeen ook een stuk relaxter dan de ouderen.