Een verlammend effect | Writing Wednesdays

[striped]3 minuten lezen[/striped]

Uitstellen, niets doen, verstijven. Allemaal dingen die mij overkomen wanneer ik bang ben. Bang ben om te falen, bang ben voor wat jullie kunnen denken, bang ben voor de risico’s. In 2012 begon ik met bloggen en was ik eigenlijk fearless. Ik typte er vrolijk op los, schreef wat ik dacht en dat mijn video’s veel te lang, onderbelicht of out of focus waren kon me vrij weinig schelen. Het draaide erom dat ik deed wat ik leuk vond. En wat is dat toch heerlijk, doen wat je leuk vindt. Niet te veel nadenken en je niet laten verlammen door angsten. Nu is het echter 2016 en vind ik mezelf niet altijd meer die jonge vrouw die erop los creëerde en zich niet liet tegenhouden door van alles.

Ik loop momenteel fulltime stage bij de VPRO (yaay!) en daardoor neem ik niet altijd meer de tijd om even goed te gaan zitten voor mijn favoriete blogs of YouTube-kanalen. Zojuist ‘gunde’ ik mezelf echter een momentje en ik kwam twee artikelen tegen die me zo ontzettend aanspraken. En het feit alleen al dat er twee vrouwen zijn die soortgelijke dingen ervaren als ik vind ik veelzeggend. Het eerste is van de hand van Charlene van ETHNICS.nl. In ‘Waarom ik besloot om alleen nog maar enge dingen te doen’ vertelt ze hoe lastig het kan zijn om uit je comfort zone te treden, maar dat je de moeilijke dingen niet voor altijd kunt ontwijken. Tegelijkertijd is het besef van niet te veel op je bord nemen cruciaal. Ik vertelde je al eerder dat ik soms te veel wil en dat ik me daardoor verlamd kan voelen. De afgelopen zomer, correctie, het afgelopen half jaar heb ik het allemaal iets rustiger aan gedaan. Op school, op het internet en op sociaal vlak. Het heeft mij de rust gegeven om bepaalde dingen op een rijtje te zetten. En ook om stil te staan bij alles wat ik al heb mogen bereiken. Als je telkens maar gáát en gáát en gáát dan heb je vaak geen moment to stop and smell the roses. Het is bemoedigend om te lezen dat ik niet de enige ben die zich in deze fase – is het een fase? – bevind en dat ook een leeftijdgenote als Charlene dit ervaart.

“Ik heb het gevoel dat ik nu op een punt sta van kiezen. Kiezen voor mezelf en dus voor mijn mentale en fysieke gezondheid.”

Het andere artikel dat ik las is van Serenithy (Serenitheory.nl). In haar artikel ‘3 dingen waar ik bang voor ben’  schrijft ze dat ze bang is om 1. gekwetst te worden, 2. te falen en 3. geliefden te verliezen. Dit zijn drie legitieme angsten en ik kan me in ze herkennen. Het heeft misschien te maken met ouder worden en (levens)ervaring opdoen dat ik me steeds meer bezighoud met bovenstaande punten. Maar ik ben nu 26 en als ik mij m’n hele leven lang laat tegenhouden door deze angsten, hoe zal ik dan andere angsten handelen? Stapel ik ze dan allemaal op en laat ik ze mij langzaamaan verlammen of sla ik mezelf erdoorheen?

Ik heb het gevoel dat ik nu op een punt sta van kiezen. Kiezen voor mezelf en dus voor mijn mentale en fysieke gezondheid. Hoewel ik zeker nog angsten heb, wil ik niet dat ze mij tegenhouden om mijn dromen en doelen te verwezenlijken. Ik wil niet in continue angst leven. Ik wil – hoe zweverig – graag in het nu leven. NU genieten van mijn geliefden, NU genieten van deze fase van mijn leven en ook NU lekker bloggen, vloggen en creatief bezig zijn. Angst is een slechte raadgever, y’all.

[striped]Hoe ga jij om met je angsten? Laat het me weten in de comments![/striped]