Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid

Een paar weken geleden kreeg ik te horen dat ik vanaf medio  januari niet meer bij mijn huidige werkgever terecht kan. Super jammer, maar het zat eraan te komen. Het televisiewereldje is een onzekere wereld. De ene dag worden programma’s gemaakt en de volgende dag alweer gecanceld. Als student heb ik bij tv een heerlijke bijbaan, het is beter dan in de horeca zwoegen  of mensen telefonisch iets aansmeren. Ondanks dat is het werk in de tv bizz wel onzeker. De ene maand verdien je dik, de andere maand magertjes. Aan de andere kant leer ik elke keer weer iets nieuws.

Nu heb ik dus nog maar een paar diensten te gaan en ik ga er het beste uit halen. Vragen stellen over belichting, editing, shots etc. Alles wat ik in de loop van mijn carrière daar heb geleerd nog even bijspijkeren voor het te laat is. Toegegeven, het voelt een beetje raar om op de werkvloer rond te lopen en te weten dat ik er nog maar een paar keer hoef te werken. Op de één of andere manier lijkt het of ik een onzekere tijd tegemoet ga.

“Ik zie deze stap als een schop onder mijn welgevormde derrière”

Wat het in feite is, is denk het oncomfortabele, het feit dat je makkelijk in je comfort zone kan gaan zitten wanneer je een baan hebt. Je hoeft niet echt na te denken, want je weet dat je – hoe klein of groot de vergoeding ook is – elke maand een salaris gestort krijgt. Ik ga nu dus een ‘uncomfortable time’ in. Maar ik heb er eens goed over nagedacht en eigenlijk heb ik me zo altijd wel gered. Voordat ik bij tv aan de slag ging, heb ik gedaan wat ik leuk vind: namelijk toneel spelen. En dat dan in combinatie met baantjes in de horeca of losse casting klussen. Ik kon dus mijn passie uitoefenen, er geld voor krijgen en tegelijkertijd extra verdienen met een bijbaantje.

De afgelopen tijd merkte ik dat ik vast zat in mijn comfort zone. Ik kwam er maar niet uit. Ik wilde wel acteren, maar dat ging niet door mijn onregelmatige werktijden. Ik wilde wel YouTube video’s maken, maar dan kwam ik time wise toch in de knoop. But not any longer! Ik zie deze stap als een schop onder mijn welgevormde derrière om weer tijd te gaan maken voor mijn passie: being my creative self (ik heb m’n creatieve zelf gemist). Alle ervaringen, stages en mensen die ik de afgelopen twee jaar bij tv heb opgedaan en ontmoet neem ik mee. Het maakt me tot wie ik nu ben en ik kan dat alles verwerken in mijn creatieve uitspattingen (ha).

Moraal van dit verhaal is denk ik dat alles gebeurt met een reden. Hoewel ik wist dat ik iets anders moest doen met mijn leven, bleef ik op mijn veilige plekje zitten. Nu de keuze echter voor me is gemaakt, kan ik dat gevoel van ‘je moet weer iets gaan doen dat je past’ niet langer negeren.

Herken je dat gevoel van vast zitten in je comfort zone? Of ben je er inmiddels al uit? Ik hoor het graag! En heb je nog tips voor mij?

Ik weet dat ik veel in mijn mars heb, nu is het echter zaak dat in praktijk te brengen. Lord knows, dat ik talloze ideeën heb. Ideeën die ik zelf moet realiseren en niet kan realiseren als ik voor een grote baas werk. Daar loop ik al tijden tegenaan: ik heb geld nodig om mijn dromen waarheid te kunnen maken, maar dat kost tijd. Kostbare tijd die ik dus liever zou besteden aan mijn blog, video’s, S I S A, acteren etc. Maar hey, dat kan nu dus allemaal!

I still got bills to pay, maar dit betekent dat ik creatiever om zal moeten gaan met mijn geld. Een appeltje voor de dorst is er gelukkig wel, want you know: een slimme meid is op haar toekomst voorbereid!

Soso lobi, xo Rowan