Over Small Talk en waarom ik ook zonder kan
Over Small Talk en waarom ik ook zonder kan
Small Talk. Ik ben er niet zo van en toch doe ik het elke keer weer. Het vullen van stiltes om het vullen van stiltes is iets waar ik best zonder kan. Soms kom ik echter op evenementen – zowel formeel als informeel – en dan kan ik er niet omheen. Er zijn mensen die ik (vaag) ken, alleen van Facebook ken, of mensen die ik ken, maar liever niet wil kennen. Allemaal zijn het mensen die ik wel even moet aanspreken. Hoe vervelend dat soms ook is. En dat noem je dan small talk. Praten over het weer bijvoorbeeld of hoe de dag was.
Gewoon de verplichte “Hi, alles goed” en weer door. In mijn hoofd lukt dat me altijd wel, maar in het echte leven wordt zo’n “Hi” al snel “Ja, laten we snel een koffie doen”.
Ik was laatst op een evenement met voor mij bekende en iets minder bekende mensen. Hoewel zo’n happening mij vaak inspireert, betrapte ik mezelf er dit keer op dat ik aan het small talken was met mensen die ik liever alleen even gedag zeg. Gewoon de verplichte “Hi, alles goed” en weer door. In mijn hoofd lukt dat me altijd wel, maar in het echte leven wordt zo’n “Hi” al snel “Ja, laten we snel een koffie doen”. WAAROM doe ik mezelf dat toch aan? Herken je dat? That you’re just making conversation, terwijl je eigenlijk je gesprek kort en krachtig wil houden. Het is dan alsof je gevangen zit in een gesprek. Vergelijk het met drijfzand: hoe minder je beweegt (praat), des te makkelijker kom je eruit (het gesprek). Als je echter heel veel en wild beweegt (spraakwaterval), dan is er geen ontkomen meer aan en je zakt weg (het gesprek wordt ellenlang). Zo kan ik in zo’n drijfzand gesprek “Misschien” zeggen, terwijl ik “Nee” bedoel. En dat alleen maar om stiltes te vullen met woorden, woorden, woorden.
Toegegeven, soms kan small talk leiden tot mooie gesprekken en mooie connecties. Ik ben er soms echter wat huiverig voor, omdat het ook kan voelen als een tijdvuller of energie steler. Misschien moet ik me er meer voor open stellen. Of beter worden in het “Hi. Alles goed. Doei.” gedeelte.
Hoe pak jij het aan wanneer je iemand niet wil spreken op een evenement? Kijk je snel een andere kant op, doe je net of je een belangrijke appje krijgt of stap je op de man af en begin je te small talken? Ik zit nog in de awkward fase, maar ben razend benieuwd hoe jullie dat doen. Graag tips van de young professionals of fervente netwerkers onder ons.
Dankjewel voor het lezen!
xo Rowan
Exit zinnen: Ik moet verder anders raak ik mijn vrienden kwijt; ik ga drinken halen; ik moet naar die stand/zaal toe anders is waarvoor ik hier vol/op. Wat ik nu doe is mensen op afstand hallo begroeten/zwaaien en verder lopen dan zien ze wel dat ik ze niet negeer maar ook niet geïnteresseerd ben in smal talk. Mensen negeren kan fout gaan als je op een evenement zit die binnen is, want dan ik de kans groter dat je die person meerdere malen ziet en dat je dan iedere keren moet gaan bedenken hoe je die gaat negeren wat uiteindelijk meer energie van je vergt.