Jezelf zijn zonder excuus
Jezelf zijn zonder excuus
“STOP WAITING TO BE WHO YOU ARE ALREADY.”
Ken je dat gevoel dat je niet altijd jezelf kan zijn in de aanwezigheid van sommige mensen of in sommige omgevingen? Dat je het gevoel hebt dat je je moet inhouden ofzo. Ik vind het één van de vervelendste feelings ever! Maar heb inmiddels gelukkig besloten het anders aan te pakken…
Natuurlijk is het zo dat je je op de werkvloer anders gedraagt dan tijdens een avond met vrienden. Maar dat vind ik een professionele houding ten opzichte van een niet-professionele houding. In essentie ben ik echter nog wel mezelf. No excuses.
Echter heb ik het ook over jezelf zijn in de alledaagse dingen des levens. Niet met alle winden meewaaien, maar in je eigen waarheid durven staan. Lange tijd heb ik dat eerlijk gezegd niet gedurfd. Zo durfde ik niet te zeggen wat ik wilde, omdat ik bang was dat ik arrogant over zou kunnen komen. Of ik ging bijvoorbeeld liever op in de massa, omdat dat mij makkelijker leek. Uiteindelijk is dat voor mij alleen maar moeilijk en werkt het belemmerend.
Dat belemmerende gevoel heb ik bijvoorbeeld gehad in vriendschappen. Ik was omringd door mensen I considered friends. Toch hield ik mij in tijdens bepaalde gespreksonderwerpen, omdat ik wist dat ik vreemd aangekeken zou worden, of nog erger, uitgelachen worden. Het moment dat je erachter komt dat je in vriendschappen jezelf niet kan zijn, is het tijd om die vriendschap te verlaten. Het kan zijn dat je dan een leegte voelt, maar al snel kom je erachter dat het gemis tussen de oren zit. Nu is het juist de tijd om jezelf te zijn, zonder excuus. En in dat zijn van jezelf, trek je vanzelf de juiste mensen aan.
Bovenstaande klinkt je misschien wat cliché in de oren. Het is net het achtergrondverhaal van een corny quote op Tumblr. Zoiets als:
“Don’t chase people. Be yourself, do your own thing and work hard. The right people – the ones who really belong in your life – will come to your. And stay.”
– Will Smith
Het klinkt uitermate cliché, but I learned the hard way, het is waar. Snap je wat ik bedoel? Of ben je altijd al unapologetically jezelf geweest (must be nice)? Ik ben nu zoveel mogelijk mezelf. Ik zeg niet dat ik er ben, maar ik merk wel een verschil in bijvoorbeeld de andere kringen waarin ik mij begeef dan twee jaar geleden en de mensen met wie ik omga. Ik heb een ontwikkeling opgemerkt in mezelf. Een positieve ontwikkeling. En ik vind het fantastisch! Ik ben benieuwd wat de toekomst gaat brengen. Voor nu probeer ik echter in het NU te leven en te genieten van de vrouw die ik unapologetically ben.
Soso lobi,
x Rowan
Ik keek altijd de kat uit de boom, nu ook nog wel alleen niet meer zoals eerst. Ik was verlegen en stil. Daarna een periode dat ik te veel zei, zonder na te denken. Dat heb ik wat kunnen nuanceren, alles eruit floepen is ook niet altijd handig.
Die nuance is inderdaad belangrijk. Ik herken mezelf echt in hoe je jezelf beschrijft!