I don’t know how to fly
I don’t know how to fly
[striped]Onderstaand gedicht kwam ik tegen op een van mijn favoriete websites. Het zegt wat ik voel op een moment dat ik zelf de woorden niet kan vinden.[/striped]
I‘ve left the nest
But I don’t know how to fly.
I never learned how to soar.
I was never taught how to stay mid air.
I watch my friends fly past me everyday around the same time.
1pm when the sun is high.
I stand on the edge and flap my wings violently.
But with toes fastened around branches I just can’t seem to let go. I’ve left my nest never learning how to fly so instead I walk. Hoping one night I may go mad enough just to take off.
Wauw wat een mooi gedicht. Het raakt me enorm. En hoe cliché het misschien mag klinken… Alles gebeurt op zijn tijd en om een reden. (Oók wanneer het even tegen lijkt te zitten). Juist degenen die ‘strugglen’ om hun eigen weg te banen, en het heel graag willen, schijnen het felst wanneer ze eenmaal doorbreken tot een nieuw bewustzijnsniveau en (heel toepasselijk met bovenstaand gedicht) wanneer ze eenmaal vliegen.. kan niets ze tegenhouden. gr, Flavi