Er is niet één soort zwarte vrouw | Soso Lobi Zondag
Er is niet één soort zwarte vrouw | Soso Lobi Zondag
[striped] 3 minuten lezen / 18 minuten kijken[/striped]
We come in all shapes and sizes… Ik merk dat ik het soms lastig vind om mezelf ‘woke’ te noemen terwijl ik net zo lief een bilschud danssessie houd voor de spiegel of zin heb om een rits aan vlogs en beautyvideo’s te kijken. Ik stop mezelf in een hokje en lijk daarbij te vergeten dat je als mens eigenlijk niet in een hokje te stoppen bent.
“Als zwarte vrouw hoef je niet het één of het ander te zijn. Ik ben niet alleen een wierook brandende, mediterende zwarte vrouw. Soms wil ik ook gewoon Love & Hip Hop kijken of kijken op de insta pagina van The Shaderoom.”
Als zwarte vrouw hoef je niet het één of het ander te zijn. Ik ben niet alleen een wierook brandende, mediterende zwarte vrouw. Soms wil ik ook gewoon Love & Hip Hop kijken of kijken op de insta pagina van The Shaderoom. Ik houd er ook van om artikelen en thinkpieces te lezen over feminisme, blackness, anti-racisme en noem het maar op. En als ik vervolgens het hele oeuvre van Beyoncé wil beluisteren, terwijl ik naar mezelf in de spiegel kijk en een mini playbackshow doe, dan moet dat kunnen.
“We come in all shapes and sizes.”
Toch verzeilde ik enige tijd geleden in een discussie die ik wel vaker heb. Het ging om het feit dat ik wel eens naar nietszeggend entertainment kijk om mijn gedachten te verzetten. Terwijl ik die energie ook zou kunnen steken in ‘nuttigere zaken’. De betreffende discussie had ik overigens met een af-en-toe-naar-voetbal-kijkende man. Toen ik hem vervolgens confronteerde met zijn voetbalconsumptie gedrag was dat zogenaamd ‘niet hetzelfde’.
Een tijd geleden was ik te gast in een Google Hangout sessie met twee jonge en vooral intelligente zwarte vrouwen. Filmmaker Bibi Fadlalla vroeg ons of we wilden vertellen hoe we ons voelden met betrekking tot het Sevn Alias debacle en vooral over de onderliggende issues. Tijdens dit gesprek merkte ik hoe fijn het is om te kunnen ‘levelen’ met likeminded mensen.
Echter, vind ik juist de afwisseling van het vrouw zijn prettig. Het feit dat ik mij druk kan maken over welke jurk ik vrijdagavond zal dragen, doet niets af aan het feit dat ik mij inzet voor meer zwarte stemmen in de media. En waarom zou het? Waarom zouden we doorgaan met onszelf in hokjes te stoppen, terwijl we zoveel meer zijn dan de grenzen die we onszelf opleggen?
[striped]In een volgend artikel of video ga ik graag in op een paar elementen die aan het licht zijn gekomen naar aanleiding van de post van rapper Sevn Alias. Voor nu houd ik het even hierbij. [/striped]