Columns Archives - Pagina 3 van 8

Columns

Wanneer het allemaal iets te veel is…

10 juli 2015

Wow, mijn eerste artikel van de maand juli (I’m so ashamed). Ik wilde de titel van dit artikel ‘Waarom ik er even tussenuit ga’ noemen, maar ik merk nu al, bij het tikken van de eerste zinnen, dat ik er te veel van houdt om te delen wat mij bezighoudt. Op dit moment zijn het de projecten waar ik mee bezig ben die mijn tijd innemen, maar ook de dingen die ik nog wíl doen houden mij continue bezig: een succesvol lifestyle platform neerzetten, meer reizen, slagen, doorstuderen, online ondernemen, you name it! Soms wil je gewoon zo ontzettend veel doen dat je uiteindelijk bijna niets doet. Althans, zo voelt het af en toe. De waarheid is dat ik een beetje all over the place was.

Ik heb de afgelopen periode een beetje gas teruggenomen en ben van plan om dat deze zomer door te zetten. Ik was bezig met school, stage, SISA, bloggen, werken en het maken van een webserie. Yes, way too much. In de tussentijd ben ik ook nog gaan samenwonen en wil ik ook nog tijd hebben voor mijn familie, vrienden en lovie. Maar jeutje, met zoveel op de to do list wordt dat wel heel moeilijk.

Deze zomer neem ik wat meer Me-Time. Ik wil graag leuke reisjes maken en hangen met mijn familie. Ik wil er ook op uit gaan in mijn nieuwe hometown (met één van mijn goede vriendinnen bedacht ik de hashtag #opsafariinAlmere). Almere leek voor mij het einde van de wereld, maar uiteindelijk is het hier best oké. Nee grapje, ik moet bekennen dat ik het in Almere naar mijn zin heb, maar het beste onderdeel van hier wonen moet toch wel zijn dat het dichtbij Amsterdam is, haha. Ik kan niet zonder mijn dierbare Amsterdam – en dat uit de mond van een Rotterdamse!

Een stapje terugnemen is moeilijk voor me. Ik kan het gevoel krijgen dat ik van alles mis, dat ik kansen mis als ik niet doorga. Dat doorgaan is uiteindelijk wat mij nekt. Ik merk dat ik te veel hooi op mijn vork heb genomen en de zomer van 2015 is voor mij hét moment om het rustiger aan te doen en daardoor hopelijk ook efficiënter te werk te kunnen gaan. En note to self: wat voor jou is, is voor jou. En wat voor een ander is, is voor een ander. Mijn vergelijkingsgame is sterk en dat vergelijken kan me te vaak ook doen denken dat ik niet goed genoeg bezig ben. Maar juist door anderen groter te maken, maak ik mezelf alleen maar kleiner. Zo zonde!

Vanaf nu leg ik de focus weer op het verbeteren van mezelf door te kijken naar… MEZELF.

Heb jij dat ook wel eens dat je naar links en rechts kijkt in plaats van gewoon, naar jezelf? Het moment dat je dat doorhebt, is het moment om ermee te stoppen en de focus te verplaatsen naar jezelf.

Dankjewel voor het lezen en tot de volgende keer.

Lobi,

x Rowan

Columns
Life

25 jaar. En wat nu?

6 mei 2015

Rowan Blijd

3 Comments

Girls & boys, vandaag is de dag dat ik mijn 25e levensjaar zien mag (noot: dit artikel is op 4 mei geschreven)! Ik voel me blij en raar en bedenk me dat er steeds meer ‘volwassen’ taken bijkomen. Ik voel ergens de druk om die taken te vervullen. Toch ben ik aan de ene kant reuze benieuwd wat ik allemaal van mijn leven ga maken, en aan de andere kant is 25 jaar zijn heel anders dan ik van te voren had bedacht. Take a trip down memory lane with me….

In mijn middelbare schooltijd voelde ik me vaak awkward – soms nog steeds eigenlijk – ik voelde me soms niet op mijn gemak, omdat ik nergens echt bij leek te horen. Ik was vaak het enige donkere meisje in de klas, op de toneelschool, bij korfbal, you name it. Vond mezelf niet aantrekkelijk, omdat ik doorhad dat de blauwogige meisjes over het algemeen meer in trek waren. Dus wat is er allemaal veranderd?

Fast forward to 4 mei 2015.

Ik ben nu 25. Als ik één ding tegen dat meisje van toen mag zeggen, zou ik haar vertellen dat ze zich niet zo druk moet maken om leuk gevonden te worden. Dat ze zich niet druk hoeft te maken om haar heupen, huidskleur of haar. Dat zijn de dingen, samen met je sprankelende persoonlijkheid, die jou uniek maken.

Nu ben ik me bewust van mijn eigenschappen, mijn kenmerken, en ik ben er dankbaar voor. Net zoals ik dankbaar ben voor mijn huidige leven. Heus is niet alles perfect, maar I’m good, snap je? Wellicht is dat iets dat komt bij het ouder worden. Ik ben in ieder geval benieuwd wat dit nieuwe levensjaar mij brengen zal. Ik voel me gemotiveerd om de vele dingen die ik doe met frisse moed aan te pakken, gemotiveerd om er iets van te maken.

Je vindt mijn wekelijkse columns hier op de blog. En anders ben ik altijd nog te vinden op Twitter en Instagram. Tot onze volgende internet meeting!

Soso lobi,

een verse vijfentwintigjarige Rowan

Column | Wat wil jij eigenlijk worden, Row?

1 april 2015

Rowan Blijd

6 Comments

Mensen, mensen, dit is me een vraag die me maar al te vaak wordt gesteld. Ik studeer, ik blog, ik loop stage, maar ik ben niet in een hokje te stoppen. En ik heb het idee dat ’t iets is wat mensen moeilijk vinden. Toegegeven, ik vind het zelf ook moeilijk. Een elevator pitch over mezelf heb ik altijd klaar, maar die is nooit hetzelfde. Een elevator pitch over mijn blog heb ik eveneens, maar ook die verandert continue – ik verander immers ook (mijn blog en ik zijn onlosmakelijk aan elkaar verbonden).

Die continue verandering is wat mij soms tegen lijkt te houden in mijn professionele groei. Vaak zie je dat wanneer bloggers zich focussen op één bepaald onderwerp, ze sneller groeien. Maar wanneer je blogt over ááál je interesses, wordt dat een stukje moeilijker. Ik ben er het perfecte voorbeeld van: ik houd van blogartikelen maken over haar, beauty voor de donkere huid, etc. Tegelijkertijd zijn dat niet mijn enige interesses en wil ik het over meer hebben, zoals je inmiddels misschien al weet. Mijn blog is voor mij dan ineens niet meer makkelijk uit te leggen of te bevatten. Behalve in de volgende termen: een persoonlijk blog gevuld met al mijn interesses. And there you have it.

“Only problem is dat ik er moeite mee heb mijn creatieve uitspattingen in gestructureerde banen te leiden.”

Vroeger. Back in the day. Ooit dacht ik dat ik op de gezegende leeftijd van 24 jaar al rond zou lopen op mooie hakken in een mantelpakje, my ish together en aan de slag bij één of andere corporate instelling. Oh, how wrong I was! Gaandeweg wilde ik – gelukkig -iets anders. Geen 9 tot 5 baan, geen mantelpakjes, maar wel de mooie hakken :). Toen startte ik in 2012 met mijn blog Roodjerow.blogspot.nl. Hier voelde ik me meteen op mijn plek. En toen ik erachter kwam dat ik van bloggen mijn beroep kan maken, liet ik mijn creatieve energie de vrije loop. Only problem is dat ik er moeite mee heb mijn creatieve uitspattingen in gestructureerde banen te leiden. Hoe doet de gemiddelde creatieveling dat? Ik ben geen Negin Mirsalehi met een heel team aan geordende mensen om mij heen. Ik werk vaak alleen en ben nog steeds op zoek naar een manier om alles te doen wat ik wil doen. En het liefst allemaal tegelijkertijd. Maar juist omdat ik van alles wil doen, doe ik vaak helemaal niks. Ik raak verlamd, krijg writer’s block en denk dat er toch genoeg content op het net te vinden is die veel beter is dan die van mij of dat ik maar eens een ‘echt beroep’ moet gaan uitoefenen. Kortom, ik voel me soms niet zeker over mijn pad en de keuzes die ik maak. Gewoon, omdat die keuzes niet de meest zekere keuzes zijn.

Maar dan bedenk ik me dat we in een nieuwe tijd leven. Af en toe komt een stemmetje boven drijven die mensen zich op hun gemak wil laten voelen of te veel wil conformeren. Dan lees ik echter lieve comments van jullie of ik krijg feedback van de mensen om mij heen en realiseer me dat ik niet zo moet twijfelen en gewoon moet doen. Ik ben ik en jij bent jij, we zullen nooit exact hetzelfde zijn. Mijn pad is anders dan het pad van mijn oud-klasgenoot met een echtgenoot, Msc in de Rechten en een baan bij EY. En dat is goed. Het zou anders ook maar een saaie bedoening zijn. Dus wanneer iemand mij een volgende keer vraagt wat ik ‘eigenlijk wil worden’, zal ik niet meer twijfelen, mezelf niet meer vergelijken en zeggen: ik wil de beste versie van mezelf worden, terwijl ik mijn creatieve stromingen de vrije loop laat.

Laat me hieronder weten hoe jij reageert wanneer iemand jou vraagt ‘wat wil je eigenlijk worden?’

Soso lobi, x Rowan

Column | Mijn eerste grijze haar

25 februari 2015

Rowan Blijd

6 Comments

Deze week bereikte ik een mijlpaal. En niet zomaar één… Nee, een zeer bijzondere: ik spotte mijn eerste grijze haar.

Grijze. Haar.

Let that sink in.

Hoewel ik mezelf altijd vrij kalm vind, schrik ik oprecht bij het zien van de haar. Het is vroeg op de maandag, ik ben nog wat groggy en ik sta met vriendlief bij de bushalte. Dan zegt hij dat ‘ie “een grijze haar ziet”. Automatisch ga ik ervan uit dat hij het heeft over zijn hoofd of een haar die ergens per ongeluk is beland. Maar nee, hij heeft het over een haar op mijn hoofd en trekt ‘m eruit zonder pardon. Het is real, ladies (& gents), mijn eerste grijze haar is een feit. En de grap is dat er naast de betreffende haar er nog eentje zit.

Ugh. De tijd staat niet stil blijkt maar weer. Het moment van grijze haren is aangebroken. Mijn excuses aan de dames die dit lezen en al lang grijs zijn, maar ik moet hier even doorheen en ik schrijf het dus maar van me af, haha. Voor een foto van mijn grijze haar verwijs ik je door mijn Instagram account. Daar post ik de haar in al zijn glorie.

Gelukkig is er trouwens het internet en kan ik allemaal foto’s van prachtige donkere vrouwen met grijs haar bekijken. Dus oké, misschien is grijs worden zo slecht nog niet…

Wanneer spotte jij je eerste grijze haar en hoe ging jij daar toen mee om? Nog tips voor deze drama queen?

Soso lobi, x Rowan

P.s. Soms doe ik wat dramatisch, so don’t mind me.

Columns

Always feel like you belong

21 januari 2015

Rowan Blijd

6 Comments

Enige tijd geleden had ik mijn eerste persdag bij een PR bureau. Toen ik de uitnodiging ontving was ik als een kind zo blij. Ik voelde me nu namelijk een échte blogger! Dat ik zo’n uitnodiging ontving, voelde als erkenning voor mij.

Toen eenmaal de persdag was aangebroken, was het toch anders dan verwacht…

Kroeshaar op de werkvloer

13 januari 2015

Rowan Blijd

8 Comments

That awkward moment when.. Je collega’s aan je haar willen zitten. Of je allerlei vragen stellen over je haar. Of ‘grappen’, nee opmerkingen, maken over je haar. Ooit meegemaakt? Op de een of andere manier lijk je je soms een beetje een bezienswaardigheid.

“That awkward moment when.. Je collega’s aan je haar willen zitten”

Ik heb gelukkig voornamelijk op plekken gewerkt waar er niet moeilijk werd gedaan over mijn haar. Bij een aantal horeca jobs moest mijn haar vast, maar dat vind ik meer dan logisch (je wil geen haar in je eten). Dat is echter een voorbeeld van een tijdelijk bijbaantje. Bij m’n laatste baan on the other hand, kon ik mijn haar dragen hoe ik wilde. Maar de side effects zijn dan al snel het willen aanraken van mijn haar en de talloze vragen. Vragen die ik in den beginne graag beantwoord, maar op een gegeven moment wel zonder kan.

In het bedrijfsleven kan ik mij zo voorstellen dat het heel anders is wanneer het aankomt op kroeshaar. Al heb ik geen ervaring in die wereld, ik heb wel vaak voorbij horen komen dat je je moet houden aan strenge kleding voorschriften. En waarschijnlijk dus ook haar voorschriften (?). Hoe vrij zou je in die wereld zijn om je eigen identiteit uit te dragen? Ik heb niet zoveel met het bedrijfsleven en ben blij dat ik vaak de vrijheid heb gehad me te kleden hoe ik wilde tijdens mijn werk.

“Ik vind het bijvoorbeeld knap van veel mannen en vrouwen dat ze hun dreads afknippen zodra ze ‘hogerop’ komen”

Maar als het allemaal wat strenger is, wen je er dan aan? En hoe wen je er dan aan? Ik vind het bijvoorbeeld knap van veel mannen en vrouwen dat ze hun dreads afknippen zodra ze ‘hogerop’ komen. Voor mij lijkt het een beetje op alsof je een stukje van je identiteit kwijtraakt. Net als bijvoorbeeld het stijlen van je haar om er – in principe – bij te horen. Ik weet dat dit op veel werkvloeren gebeurt. Soms om opmerkingen uit de weg te gaan, vaker om niet op te vallen, I guess. Heb jij wel eens gehad dat je conformeerde aan de (ongeschreven) regels van het bedrijf waar je werkzaam was/bent? Ik ben zo benieuwd hoe je daarmee omgaat.

Let me know in the comments!

Soso lobi, xo Rowan